„By zalegalizować dumping socjalny trzeba zbudować 35.000 miejsc parkingowych w samych Niemczech. To tak, jakby przyjąć, że jest więcej kryminalistów, to trzeba budować więcej więzień a nie zwalczać przestępczość” tak skomentował Roberto Parillo z Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych w Transporcie (ETF) (wypowiedź za tłumaczeniem debaty) dyskusję o potrzebie rozbudowy infrastruktury dla kierowców w transporcie międzynarodowym. Czy to oznacza tylko obowiązek powrotu pracowników „do domu” po dwóch tygodniach pracy (wg proponowanego nowego modelu pracy) czy też pośrednio zakaz noclegów w kabinach?
Dyskusja, w której uczestniczyły związki zawodowe oraz przedstawiciele pracodawców w transporcie była elementem obrad Komisji ds. Transportu Parlamentu Europejskiego w dniach 22-23 listopada 2017 roku. Obrady były częściowo poświęcone wysłuchaniom publicznym w przedmiocie Pakietu Mobilności oraz wpływu Brexit na branżę transportu międzynarodowego.
Link do nagrania debaty: http://www.europarl.europa.eu/
Link do programu wysłuchania w przedmiocie Pakietu Mobilnosci : http://www.europarl.europa.eu/
Link do programu wysłuchania w przedmiocie Brexit: http://www.europarl.europa.eu/
Związki zawodowe, prócz fali krytyki, która płynie z licznych konfederacji związkowych krajowych i koncentruje się w brukselskich kuluarach i salach Parlamentu Europejskiego nie oferują jednak rozwiązań realnie poprawiających sytuację pracowników transportu. Choć pracodawcy postulują znaczący wzrost inwestycji w infrastrukturę drogową dostosowaną do zwiększonych potrzeb socjalnych pracowników transportu, a ten postulat jest zgodny z oczekiwaniami pracowników, to paradoksalnie nie widać w tym przedmiocie wspólnego języka z związkami zawodowymi na poziomie europejskim. Związki zawodowe poszukują rozwiązań, które są przed nimi. Po co jednak przyjmować rozsądne rozwiązania dla transportu i jego pracowników skoro można żyć debatą polityczną?
Uczestnicy debaty – przedstawiciele Euro Control Route, francuska organizacja przedsiębiorców w transporcie FNTR, konfederacja związków zawodowych w transporcie (ETF), portugalskie zrzeszenie przewoźników drogowych ANTRAM, duński związek 3F, Waberer’s uwidaczniają silny podział Europy na tych, którzy czują się zagrożeni mobilnością i dążą do jej ograniczenia oraz tych, którzy funkcjonują zgodnie z przepisami europejskimi o swobodzie świadczenia usług.
Owe różnice przejawiają się w próbie wprowadzania sztucznych rozwiązań prawnych jak delegowanie w transporcie czy też ograniczenie kabotażu do jednej operacji z następującym 7 dniowym okresem karencji, ustawicznej kontroli pracodawców w czasie realnym przez wszystkie inspekcje, obowiązkową rejestracją wszystkich pojazdów ciężarowych poruszających się po drogach UE i pogłębioną kontrolą ich zjazdu do baz w kraju siedziby przedsiębiorstwa albo innego kraju do którego pracownik nie jest delegowany, obowiązkowych powrotów kierowców do krajów macierzystych. Tą sztuczność rozwiązań, które w żaden sposób nie przyczyniają się do polepszenia warunków pracy kierowców maskuje się hasłami socjalnymi.
Realia transportu oraz konkretne rozwiązania proponują pracodawcy z krajów tzw. peryferyjnych, których położenie geograficzne w kontekście nowych rozwiązań co do odbioru odpoczynku eliminuje z rynku transportowego w UE. Położenie geograficzne części krajów członkowskich będzie oznaczało bowiem niemożność wykonywania, zgodnie z proponowanymi rozwiązaniami, transportu międzynarodowego. Tu transport międzynarodowy zostanie zastąpiony, z uwagi na położenie geograficzne, transportem krajowym – od granicy do granicy. W konsekwencji, co wyraźnie podkreślili przedstawiciele przedsiębiorców, zostanie zaburzony łańcuch dostaw a pośrednio i ceny towarów w UE wzrosną.
Zważywszy na treści płynące z licznych wystąpień polityków europejskich i związkowych w tym zakresie, Pakiet zmierza w kierunku nie-mobilności pod hasłami socjalnymi.
Mimo licznych wątpliwości, co do treści przepisów socjalnych Pakietu Mobilności jest on formalnie uznany za projekt priorytetowy w pracach Parlamentu i Komisji Europejskiej na 2018 rok.
Warto wskazać, że Komisja Europejska nie zamierza ograniczać swojej działalności w kierunku budowania Europy bardziej socjalnej. Plan prac Komisji Europejskiej na 2018 rok przewiduje również przedstawienie Pakietu Sprawiedliwości Społecznej (Social fairness package).
Link do planów Komisji Europejskiej 2018: https://ec.europa.eu/info/publ
Ile inicjatyw udźwignie jeszcze europejska gospodarka?
Opracowała Joanna Jasiewicz